KISAH KAI SU'RAUP MAKAN SATE

Kisah dalam bahasa Banjar Pahuluan

 

“Umaialah kai, imbah julak Su’raup nitu kasakitan, hamuklah sidin wan pian kai haji”, jar bubuhan kami sambil tatawaan. “Nyata haja ah” ,jar kai haji Uncul, diragapnya aku, imbah tu di igutnya talingaku bahimat”. “Naham ! badarahanai talinga pian lah kai haji”, jar kami. “Alhamdulillah ! kada tadarah” jar kai haji Uncul. “Taguh kah pian kai maka kada badarahan di igut julak Su’raup tadi”, jar kami. Kai haji Uncul baucap: “kada inya taguh pang aku ini, tapi si Su’raup nitu giginya rumpung di tangah-tangah, atas bawah ha pulang, bakas balajar ba sampida tarujuk atawa tarampak batang langsat di pinggir jalan, muhanya mantipak batangkup wan batang langsat tadih, pas ai luang hidung wan muntungnya tadarah”. Kai haji Uncul manarusakan pandirnya: ‘aku pas malihat kajadian Su’raup marujuk batang langsat tadih, pahin nitu aku pas handak tulak maunjung, kusasahi ai, maksudku handak manulungi, babaya kulihati Su’raup nituh siup tatilantang, muntungnya banganga’an, di parak kapalanya bahamburan pina mamutih, nah ! jar ku, agin nai intan nang bahamburan nitu, imbah tu, ku ipi’i ai tunggal butingan, ku itihi bahimat, hamar nah sakalinya lain intan”. “Nangapa sakalinya kai nang mamutih tadih”, jar kami. “Nah ! tahulah bubuhan ikam, nang mamutih nangitu sakalinya giginya Su’raup nang rapai”. “Makanya am, talingaku kada badarah di igut Su’raup nangitu” jar kai haji Uncul.

Kai haji Uncul manarusakan pamandirannya: “kira-kira samingguan kalo ah, imbah kajadian Su’raup marujuk batang langsat, pinanya waras sudah muntungnya, aku asa maras wan inya, kuniatakan handak mahimungi Su’raup, caranya, inya handak ku taraktir makan sate di pasar”.  “Umai ! baik hati wan darmawannya lah hampian nangini kai”, jar kami. “Kami nih, ngaran masih kakanak, biar rancak bakalahi tapi satumat haja bamusuhan, paling lawas sa jam, imbah hitu bakakawalan nai pulang”, jar kai haji Uncul. “Tarasukan pang kai kisah pian mantaraktir julak Su’raup makan sate”, jar kami.

“Kutarusakan lah kisahnya”, jar kai haji Uncul. “Siiip !, dilanjut !”, jar kami taimbai baucap. Kai haji Uncul manarusakan kisahnya: “kubawa’i ai Su’raup ka pasar mancari warung sate, di pasar nangitu ada langganan aku mun handak mamakan sate, ngarannya warung sate ‘basisiut’, ku bawa’i ai Su’ raup ka warung nituh, sampai di warung, kami dudukan batatai, aku minta sapuluh cucuk wan lontongnya, kaya itu jua Su’raup ku pasanakan sapuluh cucuk jua wan lontongnya”. “Umai ! kulihati si Su’raup baluman mamakan, hanyar mahadangi nang ampun warung ‘basisiut’ mambanamakan satenya, si Su’raup sudah balilihan liur sampai titik ka dalam kantung bajunya. Nang bajualan sate kabulujuran bibinian, balu ha pulang”, jar kai haji Uncul. “Jablai ! kah kai”, jar kami. “Iya ai ! kalo, jablai, jar kakanakan wayahini”, manyahut kai haji Uncul. “Imbah tu pang kai”, jar kami. “Imbah disurungi ulih nang ampun warung, baimbai ai kami mamakan sate, pina kicap-kicap wan takulur-kulurnya muntung Su’raup manggugut sate tunggal bilahan”. “Imbah tuntung mamakan sate, kanapa kah Su,raup maka bamamai wan nang ampun warung sambil batukup muntung”, jar kai haji Uncul. “Hau ! kanapa jadi julak Su’raup bamamai wan ampun warung, nangapa salahnya”. jar kami. “Kaya ini sababnya”, jar kai haji manjalasakan wan kami. “Su’raup bamamai-mamai, umai lah jar Su’raup, dasar ikam ni jablai maulah bumbu sate sing masinan, kabanyakan uyahnya, kahandakan balaki kalo ikam nih, jar Su’raup, maka asa tahirup banyu laut ha ah, ikam pang Cul, marasalah bumbu sate kamasinan nanginih, kahada ujarku, kanapa aku haja yu nang marasa kamasinan, cuba pang buka muntung ikam tuh. “Oouuu !, sakalinya muntung Su’raup badarahan banar”, jar kai haji Uncul. “Naham ! kanapa jadi muntung julak Su’raup badarahan”, jar kami. “Sababnya “, jar kai haji Uncul, “ulih karana Su’raup tasalah cara mamakan sate, urang tu mamasukan cucukan sate ka muntung, bahalang, ai Su’raup kada bahalang, inya mamasukan babujur, jadi pas himpilan daging sate nang pahabisan, lalu ai bilahan hundayang cucukan sate tapanjang tamasuk ka muntung, sampai-sampai tacucuk butuh rakungan, salain itu”, jar kai haji Uncul, “kajadian bahimat ma igut daging sate, padahal Su raup kada ada bagigi, pas ai gusi pada gusi bahangkup, han ti itu nang maulah muntung Su’raup badarahan”. “Tarusakan kai kisahnya”, jar kami. “Sakalinya Su’raup marasa bumbu sate kamasinan kada inya marga bumbu satenya kabanyakan uyah, tatapi gara-gara darah nang di muntung inya nitu nang maulah bumbu sate asa masin banar.

 “Umai ! lah kai, kasiannya nang bajualan sate kana mamai Su’raup”, jar kami. “Tatawaan aku wan nang ampun warung imbah tahu kanapa jadi Su’raup mamadahakan bumbu sate kamasinan nitu. Jar kai haji Uncul.

 “Tarusakan pang kai kisahnya”, jar kami. “Sadang dahulu, tu nah urak parak handak bang sambahiyang Isya, kita sambahiyang dahulu, isuk kita kutarusakan pulang kisahnya”, jar kai haji Uncul

Posting Komentar

0 Komentar